Kenzo heeft mij geleerd dat ik goed ben zoals ik ben…

Kenzo, mijn eigen buddy..

 

Hoe gek het ook klinkt, Kenzo, mijn oudste hond, is in zekere zin mijn buddy. Dit besefte ik me 2,5 jaar geleden toen de de opzet van HondZorgt vormen aan begon te nemen en ik me op mijn opleiding stortte.

Kenzo is hond met Spaanse komaf en voor mij de eerste buitenlandse hond. Voor Kenzo had ik een Duitse Herder, het ras waar ik volledig aan verknocht ben. Nala, zo heet ze, is in een vervelende periode in mijn leven op een nog minder leuke manier bij mijn vader gaan wonen. Ik heb geen contact meer met hem, dus ook Nala heb ik zeker al 6 of 7 jaar niet meer gezien. Ik was verdrietig en voelde me alleen toen zij niet meer bij mij was. En na een jaar of twee geen hond kwam Kenzo.

Kenzo kwam via Hondenopvang de Pannehoeve naar Nederland en ik had hem alleen gezien op een foto. Ik wist niets van hem en enkel op zijn uiterlijk afgaande besloot ik dat mijn huis en haard voor hem zou openstellen. Een beetje naïef en zeker geen wijs besluit. Als mensen nu voor een buddyhond bij mij aankloppen vertel ik dan ook iedereen dat het uiterlijk niet bepalend is, maar des temeer het karakter. Hoe dan ook, Kenzo had ik gezien en ik wist het meteen, jij bent het!

Op een avond tijdens Carnaval 5 jaar geleden, kwam hij aan op de Pannehoeve. Het eerste en enige wat ik over hem wist, was dat hij gek was op eten. Er was verder niets van hem of zijn achtergond  bekend. Ik heb hem meegenomen naar huis en was zo blij met hem. Niet meer alleen en iemand om voor te zorgen en om ervoor te zijn. Hij was tegelijk ook mijn redding, al besefte ik me dat toen niet. De eerste dagen met hem waren super, hij was lief, gek op aandacht en spelen. Toen hij zich ging settelen kwamen ook de mindere trekjes naar boven. Zo heeft hij een jachtdrift waar je U tegen zegt en kwam ook naar boven dat hij geen allemans vriend was.

Met de komst van Kenzo heb ik mijn leven om gegooid. Ik ben uit de stad vertrokken die ik ooit zo lief had. Ik woonde in het centrum van Goes waar ik graag op stap ging en al mijn vrienden en kennissen woonde. Toch nam ik het besluit om te verhuizen naar Noord- Beveland. Ik was toe en rust, een huis in plaats van een appartement, een tuin en dat avontuur ben ik samen met Kenzo aangegaan.

Samen met Kenzo vond ik mijn rust, nieuwe levensdoelen en besloot ik dat ik nu eens ging doen wat ik leuk vond, in plaats te doen wat er van mij verwacht werd. In plaats van zoveel mogelijk te werken, paste ik mijn leven aan op Kenzo. En dat leven bracht me rust, wijsheid en nog 3 honden. Boy, Quinn en Guusje behoren tot mijn roedel, waarvan Kenzo het “honden opper hoofd”. Hij heeft ze alle drie in zijn hart gesloten, net als ik. Ze zijn een vier-éénheid en hebben onderling dan ook geen geouwehoer of problemen.

Kenzo is mijn alles, mijn wereld en mijn zekerheid. Als ik naar hem kijk weet ik wat hij bedoelt en andersom. Een norse blik van mij is al genoeg om hem van iets te weerhouden of zonder verbale communicatie te sturen. En iedere keer dat ik weer terug thuis kom, is er niemand zo blij als hij. Hij heeft me geleerd dat ik er mag zijn, dat ik goed ben wie ik ben en dat was iets wat ik mijn jeugd niet altijd zo heb kunnen ervaren. Hij heeft me geholpen bij het verwerken van mijn jeugdtrauma’s en nachtmerries. En nog, als ik een dipje heb en de nachtmerries zijn er weer, maakt hij me wakker. Kenzo is de enige van mijn 4 honden die altijd bij mij slaapt, omdat ik zonder hem de kans heb op nachtmerries en slaapwandelen, maar ook omdat ik dan rustiger in slaap val en ik me veel prettiger voel.

En Kenzo is zeker niet perfect want nog steeds jaagt hij zo extreem dat hij nergens los kan lopen. Sinds 4 jaar woon ik samen met Kenzo en de andere 3 op de Pannehoeve. En omdat er hier altijd mensen lopen, moet ik hem altijd in de gaten houden. Hij durft namelijk nog steeds mensen even snel te bijten als ze binnen komen. Hij kan soms eindeloos ouwehoeren als hij naar binnen wil, of naar buiten wil, of eten ziet waar hij niet bij kan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar al zijn nukken, gekke trekken en problemen neem ik voor lief, net als hij dat bij doet, altijd.