Momenteel ben ik heerlijk op vakantie in de Spaanse zon, even genieten, even eruit en even helemaal niets. Dat helemaal niets is voor mij soms best een probleem. En zolang ik me kan heugen heb ik ook iedere vakantie of tripje heimwee…..
Ik heb geen heimwee naar mijn huis, mijn familie of mijn eigen bed, nee ik heb altijd heimwee naar mijn honden. Het begint al op het moment van weg gaan. Ik stel het soms zolang mogelijk uit en zodra ik goed en wel in de auto zit, tel ik alvast de nachten dat ik weer thuis ben. Dus toen ik maandag vertrok zei ik, mezelf geruststellend: “Nog 5 nachtjes joh, je bent voor je het weet weer thuis.” Dit is een dagelijks herhalend ritueel, iedere dag dat ik wakker word op mijn vakantie of werk bestemming, zeg ik tegen mezelf hoeveel nachten het duurt voor ik weer thuis ben.
En toch moet ik soms weg zonder honden of dwing ik mezelf ertoe. Soms is het goed om alles eens even van afstand te bekijken. Even na te denken over de toekomst, mijn wensen en dromen zijn. Waar kan ik verbeteren, wat gaat er goed en wat is er nog nodig om beter te worden. Met mijn honden in de buurt, komt het daar gewoon simpel niet van. Ik ga leuke dingen met ze doen, leer ze nieuwe trucjes of neem een heerlijk dutje met mijn honden samen. Ze zorgen voor afleiding en soms heb je gewoon even focus nodig.
Ik geloof niet dat de heimwee ooit verdwijnt zolang ik honden heb. Voor ik honden had, kende ik geen heimwee. Vond ik het prima om weg te zijn en wilde ik liever niet eens naar huis. Maar mijn honden zijn mijn zwakke punt. Ik weet dat ze in goede liefdevolle handen zijn, dat ze goed verzorgd worden en dat het ze niets tekort komt, maar toch zal ik blij zijn als ik weer zelf voor ze kan zorgen.
Ik roep ook altijd heel hard, dat ik prima alleen kan zijn. En dat is ook zo, mits mijn honden er zijn. Ze geven mij een veilig gevoel. Ik ben graag bij ze en zij bij mij, althans dat denk ik.
Wanneer ik vanavond thuis kom, gaat Kenzo als eerste door het lint. Hij doet alsof ik jaren ben weg geweest, dat doet hij ook als ik even een boodschap ben wezen halen namelijk. Quinn en Boy gillen het uit en staan als idioten te springen en te doen. En Guusje haal ik morgen weer op. Pas dan ben ik weer compleet.
En dus starten we maandag weer met nieuwe inspiratie, nieuwe ideeën en vol energie, maar zeker samen met de honden!